کشورهای آفریقایی مجبورند میلیاردها دلار در سال برای مقابله با اثرات بحران آب و هوایی هزینه کنند، که سرمایهگذاری بالقوه را از مدارس و بیمارستانها منحرف میکند و تهدید میکند که کشورها را به سمت فقر عمیقتر سوق دهد.
بر اساس تحقیقات اندیشکده Power Shift Africa، مقابله با آب و هوای شدید تنها در اتیوپی نزدیک به ۶ درصد تولید ناخالص داخلی هزینه دارد، که معادل هزینه بیش از ۱ دلار برای ترمیم آسیب های آب و هوایی به ازای هر ۲۰ دلار درآمد ملی است.
این هشدار درست قبل از گزارش علمی جدید بزرگ مرجع جهانی علم آب و هوا، هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا، منتشر می شود. این گزارش، دومین بخش از خلاصه جامع علم آب و هوای جهانی IPCC است، پیامدهای فروپاشی آب و هوا در سراسر جهان را با نگاهی به سیل، خشکسالی، موج گرما و طوفان که بر سیستمهای غذایی، منابع آب و زیرساختها تأثیر میگذارند، نشان میدهد. با افزایش دمای جهانی در دهههای اخیر، و با آشکارتر شدن تأثیر آب و هوای شدید در سراسر جهان، تلاشها برای مقاومتر کردن زیرساختها و جوامع تا حد زیادی متوقف شده است.
آفریقا یکی از مناطقی خواهد بود که بیشترین آسیب را دیده است، علیرغم اینکه کمترین تلاش را برای ایجاد بحران آب و هوا انجام داده است. بر اساس مطالعه Power Shift Africa با عنوان Adapt or Die: تحلیلی از استراتژی های سازگاری با آب و هوای آفریقا، کشورهای آفریقایی به طور متوسط ۴ درصد از تولید ناخالص داخلی را برای سازگاری با فروپاشی آب و هوا هزینه خواهند کرد.
این کشورها شامل برخی از فقیرترین مردم جهان هستند که مسئولیت آنها در قبال انتشار گازهای گلخانه ای چندین برابر کمتر از مردم کشورهای توسعه یافته یا اقتصادهای بزرگ در حال ظهور مانند چین است. سیرالئون باید ۹۰ میلیون دلار در سال برای سازگاری با بحران آب و هوا هزینه کند، اگرچه شهروندان آن مسئول حدود ۰٫۲ تن انتشار دی اکسید کربن در سال هستند، در حالی که شهروندان آمریکایی حدود ۸۰ برابر بیشتر تولید می کنند.
محمد آدو، مدیر Power Shift آفریقا، گفت: «این گزارش بی عدالتی عمیق اضطراری آب و هوا را نشان می دهد. برخی از فقیرترین کشورهای جهان مجبور به استفاده از منابع کمیاب برای سازگاری با بحرانی هستند که ناشی از آن نیست. این کشورهای آفریقایی علیرغم داشتن ردپای کربن بسیار کوچک در مقایسه با کشورهای ثروتمند جهان، از خشکسالی، طوفان و سیل رنج می برند که منابع مالی عمومی را تحت فشار قرار داده و توانایی آنها را برای مقابله با مشکلات دیگر محدود می کند.
او خواستار کمک مالی بیشتر از سوی کشورهای توسعه یافته شد، که در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد Cop26 قول دادند که پول موجود برای کمک به کشورهای فقیر را برای سازگاری با بحران آب و هوا دو برابر کنند. کشورهای ثروتمند در سال ۲۰۰۹ وعده دادند که سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار برای کمک به کشورهای فقیر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مقابله با اثرات خرابی آب و هوا فراهم کنند. اما تاکنون آنها از این هدف کوتاهی کردهاند و بیشتر بودجههای ارائه شده به جای تلاش برای کمک به کشورها برای سازگاری، صرف پروژههایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای مانند مزارع بادی و پنلهای خورشیدی شده است.
این مطالعه برنامههای سازگاری ملی را که توسط هفت کشور آفریقایی به سازمان ملل ارسال شده بود مورد بررسی قرار داد: اتیوپی، کنیا، لیبریا، سیرالئون، آفریقای جنوبی، سودان جنوبی و توگو. سودان جنوبی که دومین کشور فقیر جهان است، سال گذشته دچار سیل شد که ۸۵۰۰۰۰ نفر را آواره کرد و منجر به شیوع بیماری های منتقله از طریق آب شد. این کشور سالانه ۳۷۶ میلیون دلار برای سازگاری هزینه می کند که حدود ۳٫۱ درصد از تولید ناخالص داخلی آن است.
Chukwumerije Okereke، مدیر مرکز تغییرات اقلیمی و توسعه در دانشگاه فدرال Alex Ekwueme در نیجریه، گفت که کشورهای ثروتمند باید به یافته ها و گزارش IPCC پاسخ دهند.
او گفت: «این غیرمسئولانه و غیراخلاقی است که کسانی که عامل اصلی تغییرات آب و هوایی هستند نگاه کنند، در حالی که آفریقا، که تقریباً هیچ سهمی در تغییرات آب و هوایی نداشته است، همچنان سهم نامتناسبی از تأثیرات را دارد.» «زمان سخنان گرم مدت هاست گذشته است. ما به حمایت فوری، گسترده و درازمدت از سوی آلایندههای آب و هوای پیشرو در جهان نیاز داریم.»